Wat is het aangeven van je grenzen eigenlijk? Ja zeggen, nee zeggen? Was het maar zo makkelijk. Het aangeven is slechts één aspect en ook zeker een belangrijk onderdeel. Dat aspect gaat over hoe je kunt en durft te communiceren. Met anderen en vooral ook met jezelf. Durf je en kun je wel ja of nee zeggen?
Grenzen kun je stéllen en bewaken, wanneer dat nodig is voor meer zelfbescherming. Daarnaast kun je grenzen – onder voorwaarden – openstellen of verder of dichterbij leggen. Een grens kan ervoor zorgen dat er niks naar binnen kan, maar kan er ook voor zorgen dat jij niet meer naar buiten kunt. Dan wordt een grens een muur… Het begint echter met of je je grenzen überhaupt wel kent. Kun je ze voelen? En waar dan? In je hoofd, je buik, je hele lijf soms.
En wat je je daarbij kunt afvragen is: Zijn dit wel grenzen die ik prettig vind? Of zeg ik misschien te snel ja? Dat kennen we allemaal wel. Dan is juist een harde Nee of een “Nee, tenzij…” op z’n plaats. Maar soms zeggen we ook te snel Nee. In dat geval kan het gaan over verlangens of het verkennen van nieuwe dingen. “The magic happens outside of the comfort zone”. Dan wordt het antwoord zomaar eens een ‘Ja, maar...’ of ‘Ja, mits…’. “Ja, ik wil graag met je samenwerken, mits het op mijn tijden kan”, of “Ja, ik ga met je mee naar die workshop - ook al vind ik het doodeng - maar ik wil wel weg kunnen als ik me niet prettig voel.”
Dus vraag jezelf regelmatig af: houdt een grens die je kent je wellicht kleiner dan je zou willen? Dan gaat het richting groei en jezelf iets toestaan. Dan kun je Ja zeggen tegen een wens en Nee (of liever: Nee, bedankt tot nu toe) tegen een oude vertrouwde grens. Bottom line is: Een zuivere Ja of Nee zorgen voor balans, bescherming én groei. Minder duidelijke Ja’s en Nee’s brengen jou uit balans of zorgen voor stagnatie.
Hier kun je mee oefenen of kijk eens naar het ‘Wheel of consent’ en wie weet kan ik je daarbij helpen. Het is een van de belangrijkste onderwerpen waar iedereen mee te maken heeft; bewust en onbewust.