Heb ik nooit gekund. Nee hoor, echt niet. Ik kan niet op commando beelden voor me halen. Ik heb er zelfs weerstand tegen. Herken je dit?
Het grappige is: als kind deed je vaak niet anders; over van alles. Rollenspellen, dagdromen, komende vakanties inbeelden, etc. En als volwassene kunnen we heel goed piekeren, wat ook wel ‘de verkeerde kant op fantaseren’ wordt genoemd. Dan ben je dus ook al aan het visualiseren. Je ziet het allemaal voor je; allerlei scenario’s die misschien, mogelijk, ooit of nooit kunnen uitkomen. We kunnen het dus allemaal! En vervolgens moeten we ons voor positieve beelden plotseling heel erg ons best doen en (b)lijkt dat ineens een stuk moeilijker.
Visualisaties kunnen heel krachtige instrumenten zijn om te herinneren, herbeleven of je iets in de toekomst voor te stellen. Het kan ook helpen je in een bepaalde mindset te krijgen; zaadjes te planten voor jouw gewenste richting en jouw gewenste doelen voor je te zien. Zie, voel, ruik, proef, hoor die fijne woonplek, werk of reis! Haal terug dat fijne gevoel van jouw spelende kind of – ja, soms ook nodig – dat angstige… Dus daarom is het wel fijn en nuttig om het af en toe toch te doen.
Het kan helpen om dit begeleid te doen en in kleine stappen, als het nodig is. Een simpele grondingsoefening is al een start. Oefening baart kunst en daarnaast ook vooral wat voor jou goed werkt. Beeld, geluid, geur, sfeer, het is allemaal visualisatie. Ik zet het graag in als onderdeel van een traject. Wil je het ook ervaren? Laat het me weten.
(Trouwens, het schijnt dat het een op de 50 mensen echt niet lukt om te visualiseren, maar dat is dan wel echt vanwege een aandoening in de hersenen, genaamd ‘aphantasia’. Maar dat is weer een heel ander verhaal…)